۱- خب به شکلی خودخواهانه باید بگویم که من از مطرح شدن این حرفها خیلی خوشحالم چون با جستوجوهایی که کرده بودم فکر میکردم یک جای کار من اشکال دارد که نمیفهمم چه کار کنم
۲- ایلیا جان ویدئو را برایت شخصی میفرستم.
۳-
eysun نوشته است:[نمایش]شاید علتش این باشه که ویدئوی source شما خودش قبلا یک یا حتی چند بار encode شده. شاید اگر با فایل raw شروع کنید کیفیت بهتری برآیند شه.
به این موضوع هم فکر کرده بودم. تمام فیلمهای سینماییای که ما میبینیم یا قبلاً نگاتیو بودهاند یا به صورت نگاتیو دیجیتال فیلمبرداری شدهاند پس نسخهی مادر، خیلی کیفیت بالایی دارد اما باز هم تفاوت بین کار ما با آنها آن قدر زیاد است که این را توجیه نمیکند. ضمن این که ویدئوهایی که من رویشان آزمایش کردهام چندان انکود نشدهاند و با دوربین حرفهای هم گرفته شدهاند و گرچه raw نیستند اما کیفیت بالایی دارند.
صحبت نسخهی مادر شد یاد یک بحثی بسیار قدیمی افتادم. زمانی که هنوز دیجیتال وارد کار نشده بود، فیلمهای سینمایی را که نگاتیو بودند باید با دستگاهی به نام تلهسینما روی نوارهای دو اینچی یا یوماتیک یا هر رسانهی ویدئویی دیگری کپی میکردند تا بشود به صورت ویدئویی نمایشش داد. از آنجایی که در آن دوران بین ویدئو و نگاتیو تفاوت عرش و فرش بود، به محضی که فیلمی تلهسینما شده را میدیدیم میفهمیدیم که نسخهی مادرش ویدئو نبوده است. اما یک سؤال برای من همیشه بیجواب ماند: اگر ویدئو میتوانست چنین تصاویر باکیفیتی را از نگاتیو در خود ثبت کند، چرا موقعی که از خود منبع اصلی یعنی واقعیتِ بیرون تصویر میگرفت نمیتوانست این کیفیت را بازسازی کند؟ به زبان سادهتر وقتی ویدئو از واقعیت، تصویر میگرفت تصاویرش بدتر از موقعی بودند که وقتی از نگاتیو تصویر میگرفت!
۴- چیزی که در این بحث من را گیجتر میکند، و مانند مثالی که در شمارهی قبلی زدم حالت سردرگمکنندهای دارد این است که فایلهای سینمایی را با برنامههای آنالیزوری مثل VideoSpec که باز میکنید، همان مشخصات فنی را به شما نشان میدهند که ویدئوی بیکیفیتِ من دارد. انگار برای کنترل کیفیت یک ویدئو، شاخصههای دیگری هم هستند که از دید ما پنهاناند و این انکودرهای حرفهای آن شاخصهها را دستکاری میکنند.