تولید مجموعه آفیس با تعداد محدودی از نرمافزارها از سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۸) و ابتدا برای رایانههای شرکت اپل، که از سیستم عامل گرافیکی مخصوص خود استفاده میکردند، آغاز شد. اما پس از ارائه «ویندوز» توسط مایکروسافت، نسخه متناسب با این سیستم عامل گرافیکی نوپا -که تحولی عظیم نسبت به داس محسوب میشد و هماوردی بود برای سیستم عامل رایانههای اپل- در اوایل دهۀ ۹۰ (حدود دهۀ ۷۰) طراحی شد. آفیس اولیه فقط شامل نرمافزارهای Excel ،Word و PowerPoint بود که در نسخه Pro (حرفهای) آن، نرمافزار Access هم قرار داده شده بود. تولید مجموعه آفیس ادامه پیدا کرد تا اینکه یکی از بزرگترین تحولات آن در Office 97 رخ داد. این نسخه که کمی قبلتر از Windows 98 عرضه شد، توانست به موفقیتهای زیادی دست پیدا کند و البته از همان موقع بود که آفیس توسط ایرانیها هم مورد استفاده قرار گرفت. هرچند با نسخههای قبلی هم امکان تایپ فارسی وجود داشت، ولی در این نسخه بسیاری از اشکالات حذف و امکان استفادۀ راحتتری فراهم شده بود. این مسئله یعنی استفاده از نرمافزارهای مجموعه آفیس در ایران، بهخصوص با ارائۀ ویندوزهای میلنیوم (هزاره)، 2000 و XP، که پشتیبانی از زبان فارسی در آنها گنجانده شده بود، بسیار همهگیرتر شد و بسیاری از شرکتهای ایرانی که نرمافزارهایی برای تایپ فارسی تولید میکردند، با توجه به قیمت بسیار ارزان آفیس*، امکان رقابت با آن را نیافتند.
البته در مورد جمله آخر این متن، بهنظرم هنوز هم برای متنهای فارسیِ Text-only بهترین نتیجه و بالاترین میزان کنترل بر متن، با «زرنگار» به دست میآید؛ هرچند نرمافزاری متعلق به دوران دایناسورها و نیازمند اجرا در محیط چندشآور «داس» است. کسانی که با صفحهآرایی حرفهای فارسی سر-و-کار دارند، میدانند که گاهی درست ارائه کردن یک متن مثلا در InDesign نیاز به چه ژانگولربازیهایی دارد! حیف که کپیرایت در کشور ما وجود ندارد و تولیدکنندگان نرمافزار بس که حمایت نمیشوند، انگیزهای برای تولید یک «زرنگار» مدرن ندارند! حیفِ زبان فارسی که در محیط رایانه اینقدر غریب است و بهطفیلی عربی، هنوز به حیات خود در نرمافزارهای مدرن ادامه میدهد! حیف!
* این هم که دیگر توضیح لازم ندارد!