دروغ آوریل که نیست ولی گمان نمیکنم به جایی برسه. این ایده گویا اولین بار در دههٔ پنجاه و در امریکا مطرح شده بود (چه جای دیگر؟!). این توضیح مختصری است که جان جنکینز، از خدایان اپل و یونیکد، دربارهٔ آن در لیست یونیکد آورده است:
It doesn't come from Mark Twain. The source of this is ultimately Dolton Edwards' "Meihem in ce Klasrum", which first appeared in the September 1946 issue of Astounding Science Fiction. The ISFDB notes that this is, "short and popular, so frequently retyped / copied online, often mutated and mis-attributed." See also
http://www.spellingsociety.org/journals/j31/satires.php
اما ایده، نه به این گونه که خواندن نوشته را دشوار میکند، ولی به گونهای که آن را تسهیل بکند قبلاً به اجرا گذاشته شده است.
در زبان کُردی سورانی تنها برای صداهایی حروف الفبا وجود دارد که صدایشان در زبان استفاده میشود. برای صدای z تنها یک حرف دارند. تا آنجا که برداشت کردم اصلاً از اِعراب استفاده نمیکنند (مگر اینکه عربی در کردی باشد) ولی بدلیل اینکه زبان کردی تا حدود زیادی دست نخورده باقی مانده است، قادر شدهاند که حروف صدادار را وارد حروف اصلی کنند.
مثلاً برای صدای ی با صدا و بیصدا ی و ێ دارند. برای صدای o از «و» و برای u از «وو» استفاده میکنند.
یک گروه ادیب کُرد در زمان صدام برای «وو» هم حرف تنهای «و» با یک خط افقی در بالای آن را پیشنهاد کرده بود که مدتی هم مصرف شد ولی گویا هنوز کاربرد همگانی پیدا نکرده است.
اتفاقاً مشابه همان خط افقی در پشتو استفاده دارد که «زورکی» نام دارد (Zwarakay) و از قضا روزبه پورنادر از بانیان وارد شدن آن به یونیکد بوده است.
اینکه نوشتار باید به نیازهای زبان پاسخگو باشد گمان نمیکنم ایدهٔ رادیکالی باشد. رادیکال آن چیزی است که آکسفورد زمزمه میکند... که البته نباید جدی گرفته شود!
ضمناً من هرچه زور زدم که متن انگلیسی را ltr کنم نشد که نشد!