با سلام مجدد
عمدهی گفتههای من با فارسی سلیس و گویا :
Behnam نوشته است:[نمایش]من فکر نمیکنم که توزیع خودکار حافظهٔ مجازی در سیستم عامل در بدو امر تفاوتی میان تقویم جلالی و فتوشاپ قائل میشود. به این نگاه میکند که چقدر فضای هارد دیسک آزاد موجود است و چند تا برنامه روشن هستند و تا چه اندازه فعال هستند و شروع به بذل و بخشش میکند! این توزیع خودکار به درجهٔ فعالیت لحظهای هر برنامه نگاه میکند و در لحظه با مقایسه با هارد دیسک آزاد موجود حساب و کتاب میکند. گمان میکنم منظور قلی از توزیع داینامیک همین باشد. حال اگر در میانهٔ این محاسبات لحظهای، تو تصمیم بگیری که فایل عظیمی را دانلود کنی که ۸۰٪ فضای آزاد هارد دیسکت را اشغال میکند، سیستم هم بطور داینامیک با این شرایط خود را تطبیق میدهد و از بذل و بخشش دست خواهد کشید. به همین گونه، وقتی در فتوشاپ عکسی را شروع به ویرایش میکنی و فتوشاپ شروع به ثبت هر مرحله از تغییرات در حافظهاش میکند، سیستم متوجه میشود این فتوشاپ آن تقویم جلالی نیست و به تناسب آن واکنش نشان میدهد.
منظورم نیز از اسپوت لایت بالا همان داشبرد با ویجتهایش بود. اشتباه لپی شد !!!
اگر خوب در monitor activity نگاه کنیم، هر برنامه برای خود تعداد کم و بیش فایل باز کرده است. شمارش این فایلهای گشوده شده توسط یک برنامه در حجم اختصاصی حافظه مجازی آن کاملا موثر است. برای مثال، پارالل من اندکی کمتر از ۲ گیگا حافظه مجازی به خود اختصاص می دهد. حالا اگر من بیایم برخی از امکانات آنرا بردارم، مثلا coherence یا drap&drag و غیره... یا اگر بیایم سه چهارم پروسسور خود را به آن اختصاص دهم، یا حتی بیشتر از ۱ گیگا ram به او بدهم؛ آن حافظه مجازی را که از من خواهد خواست کمتر خواهد بود. ولی آیا این واقعا به صرفم خواهد بود؟ آیا بهتر نیست که برنامه من اندکی بیشتر حجم و حافظهای را که فعلا محتاجش نیستم قرض گرفته و در عوض کاملتر و سریعتر عمل کند؟
می شود گفت که فلسفهی کار با کامپیوتر را به دو صورت تبیین کردهاند:
- کاربر سه چهارم وقتش را می گذارد برای رفع مشکلات و واکسن و سرم سازی برای ویروس و تنظیمات دستی برنامهها و غیره... (سیستم پی سی)
- کاربر می نشیند روبروی کامپیوتر خود و بلافاصله مشغول می شود به کار و شغل خویش (اسم این سیستم چی هست !!!!:lol: )