این مطلب فکر کنم دهها بار در این انجمن باید گفتهشدهباشد، اما فکر کنم این موردِ خاصی که من میخوام بگم قبلاً گفته نشده باشه...
در مکینتاش اگر بخواهید یک فولدر مخفی (با پسورد) داشته باشید، سادهترین کار استفاده از برنامهٔ Disk Utility ـه. روی دکمهٔ New Image در نوارابزار بالا کلیک کنید. پنجرهای مشابه پنجرهٔ زیر خواهید دید:
در اینجا میتونید اندازه، نوع فایلسیستم و نوع رمزنگاری رو مشخص کنید. در حالت عادی تنظیمات رو بهشکلی که در عکس بالا آورده شده باید قرار بدید (رمزنگاری ۱۲۸ بیتی ایمنی کمتری نسبت به ۲۵۶ بیتی داره
(و مثلاً دشمنان ما «فقط» نیاز به چند میلیارد سوپرکامپیوتر دارند و در کمتر از یکی-دو میلیارد سال قادر خواهند بود رمز ما رو حدس بزنند و تمام اطلاعاتمون رو بدزدند)، اما همین هم برای کاربرد ما کفایت میکنه و نیازی نیست طول کلید رمزنگاری رو ۲۵۶ بیتی قرار بدید که کلی سرعت رو پایین میآره).
در تقریباً تمام موارد، بهتره فرمت دیسک رو sparse bundle disk image قرار بدید. در مورد این بعدتر توضیح میدم، اما اگر حوصلهٔ خوندنش رو ندارید، حرف من رو قبول کنید و همیشه این نوع رو انتخاب کنید
در پنجرهٔ بعدی ازتون پسورد میخواد. حتماً گزینهٔ Remember password in my keychain رو غیرفعال کنید، وگرنه پسورد رو در keychain ـتون قرار میده و اگر کسی به اکانتتون (یا بکآپی که با مثلاً تایمماشین گرفتهاید) دسترسی پیدا بکنه، میتونه رمزش رو بفهمه.
----
مهمترین چیزی که میخواستم بگم تفاوت بین sparse bundle disk image، sparse disk image و read/write disk image ـه.
read/write disk image بهاینشکل عمل میکنه که یک فایل بهاندازهای که انتخاب کردهاید ساخته میشه و اطلاعات داخل اون قرار میگیرند. مشکل این روش اینه که اگر یک disk image مثلاً ۳۰ گیگابایتی بسازید و داخلش ۵ مگابایت فایل بگذارید، باز هم ۳۰ گیگابایت فضا اشغال شده! این فرمت، فایلهایی با پسوند
dmg میسازه.
برای همین، منطقیتره که از گزینههای sparse استفاده کنید. اینها فقط بهاندازهای که داخلشون فایل باشه جا اشغال میکنند. مثلاً یک
sparse disk image که داخلش ۵ مگابایت فایل باشه، فقط ۵ مگابایت جا اشغال میکنه (و حداکثر تا مقداری که انتخاب کردهاید، یعنی مثلاً ۳۰ گیگابایت میتونه رشد بکنه). این فرمت، فایلهایی با پسوند
sparseimage میسازه.
مشکلی که در دو نوع disk image دارند اینه که هر دو، یک فایل monolithic گنده هستند که اگر یک بیت (یک فایل خیلی کوچیک، یا حتی یک متادیتای بیاهمیت!) داخلشون تغییر بدید، تمام ایمیج (تقریباً) تغییر میکنه (چون کلش رمزنگاری شده).
سیستمعاملها همهشون از چیزی بهنام فایلسیستم استفاده می کنند که کارش اینه که بگه کدوم فایل، کجای هارددیسک (یا SSD) باید قرار بگیره. روش کارشون هم اینه که دیسک ور تقسیم به تکههای خیلی کوچکتر (مثلاً ۴ کیلوبایتی) میکنند (بهاینتکهها بلاک block گفته میشه) و اگر فایلی بزرگتر از ۴ کیلوبایت باشه، اون رو در چندین بلاک مینویسند.
حالا بدبختی اینجاست که Time Machine، اصطلاحاً file-level عمل میکنه، نه block-level. یعنی، اگر حتی یک بلاک از یک فایل (در اینجا، یک بلاک از دیسکایمیج ۳۰ گیگابایتی که حدوداً ۸ میلیون بلاک میشه) تغییر بکنه، تایمماشینِ نادان تمام اون فایل رو دوباره کپی میکنه (این بهخاطر فایلسیستم مکینتاش، HFS+ ـه و اگر اپل روزی از ZFS یا مشابهاتش استفاده کنه این مشکلات تقریباً خودبهخود برطرف میشن). خوشبختانه Fusion Drive اپل که یک SSD رو با یک هارد «جوش» میزنه (اصطلاحاً بهاینکار tiering میگن)، مثل تایمماشین نیست و در سطح بلاک عمل میکنه:
http://arstechnica.com/apple/2012/10/mo ... -your-own/نوع سومی که میشه برای دیسکایمیجها انتخاب کرد،
sparse bundle disk image ـه. این، مشابه sparse disk image ـه (یعنی، فقط همونقدر که داخلش فایل بگذارید فضا اشغال میکنه)، اما با یک تفاوت بزرگ: اینبار دیگه فقط یک فایل ساخته نمیشه! مکینتاش قطعههایی ۸ مگابایتی میسازه (بهشون band گفته میشه) و اطلاعات رو (بهشکل رمزنگاریشده) داخل اینها مینویسه. اگر ۲ مگابایت فایل داشته باشید، یک band هشت مگابایتی ساخته میشه. اگر ۳۰ مگابایت داشته باشید، احتمالاً ۴ band ساخته میشه و بههمینترتیب. این فرمت، فایلهایی با پسوند
sparsebundle میسازه که عملاً یک پوشهست و این band ـها داخلش قرار میگیرن. با راستکلیک و انتخاب Show Pakcage Contents میتونید محتواش رو ببینید:
مثلاً این محتوای یک Sparse bundle منه که حجمش ۴۰ گیگابایته. میبینید که کلی band براش ساخته شده:
الآن، اگر من فایلی رو داخل این Sparse bundle چهل گیگابایتیم تغییر بدم، احتمالاً فقط دو-سه تا از این band ـها تغییر خواهند کرد و دفعهٔ بعد که تایمماشین بخواد از دستگاهم بکآپ بگیره، فقط کافیه این چند فایل رو دوباره کپی بکنه، نه تمام ۴۰ گیگابایت رو. همین مطلب در مورد SuperDuper هم صادقه و گرفتن پشتیبان با این برنامه هم صدها بار سریعتر خواهد بود.