اتفاقاً این قدرت تمیز ایتالیک فارسی به چپ با نظر ایلیا تطابق دارد.
تمایل طبیعی نگارش فارسی کج شدن به راست است ولی برای حروفی که یک استخوان راست در بدنشان ندارند این تمایل طبیعی چیزی جز یک «نمایش طبیعی» از نوشتهٔ فارسی را عرضه نمیکند. نمایشی که اگر در کنار متن غیر ایتالیک قرار نگرفته باشد، چه بسا اصلاً ایتالیک بودن خود را به بیننده تداعی نکند.
ایتالیک به چپ دقیقاً بخاطر اینکه خلاف جریان آب شنا میکند تمایز خود را بهتر آشکار میکند حتی اگر متن غیر ایتالیک را جهت قیاس در کنار خود نداشته باشد.
اما از سوی دیگر، من جداً حاضر نیستم که حروف لاتین به این صورت ایتالیک شوند. اولاً «ایتالیک» در تیپوگرافی لاتین با این کج کردن حروف که من در قلمهایم (بجز کیهان) اعمال کردهام و نیز کج کردنهایی که از سوی بسیاری نرمافزارها اعمال میشود خیلی تفاوت دارد. ثانیاً این گزینههای اجباری نمایش خط از اساس نادرست است. در AAT انتخاب نمایش لزوماً میان ایتالیک و بولد و بولد ایتالیک نیست. انتخاب نمایش میان آن چیزهایی است که خطاط قلمساز برای آن قلم صلاح دانسته است. این امکان انتخاب تنگ در OpenType بویژه به آن صورتی که از سوی ویندوز و آفیس مایکروسافت همگانی شده است شیوهٔ نگرش ما را خیلی یک بعدی کرده است.
البته منِ قلمساز هرچه از این اوضاع بنالم، نمیتوانم به عنوان یک کاربر از اینکه با Cmd+I و Cmd+B به واریاسیونهای حاضر و آماده و قابل پیشبینی ای از یک قلم دسترسی داشته باشم بنالم!
حالا من روی نسخهای از قلم زر کار میکنم که لاتین را به راست و فارسی را به چپ کج کند و کاری به کار علاماتی چون ! و : و غیره نداشته باشد. ببینیم چه میشود.
ولی حقاً نمیتوانم ایتالیک لاتین را به این صورت تحمل کنم.