توسط Behnam » 21 مه 2005, 19:59
مشکل اپل با قلم های یونیکد نیست. از بسیاری جهات، پشتیبانی اپل از یونیکد بسیار پیشرفته تر از ویندوز مایکروسافت است. مشکل در تفاوت تکنولوژی قلم است که در اپل به AAT معروف است (Apple Advanced Typography). تکنولوژی قلم در ویندوز OpenType است. در AAT همهٔ اطلاعات مربوط به »حروفچینی« قلم در درون خود نرمافزار قلم وجود دارد. هیچ چیزی خارج از آنچه در درون قلم نهاده شده است بر حروفچینی قلم تأثیر نمیگذارد. البته خواندن کدهای AAT تنها در مکینتاش ممکن است و پیسی آنها را نمیخواند.
در OpenType بخشی از اطلاعات مربوط به حروفچینی در درون قلم قرار داده میشود و بخش دیگری در یک Text Engine به نام Uniscribe قرار داده شده است که خارج از قلم در سیستم عامل یا دیگر نرمافزارهای واژه پرداز قرار داده میشود و بر همهٔ قلم های OpenType حکم رانی میکند.
در تکنولوژی AAT هیچ محدودیتی در پیاده کردن پیچیده ترین فرم های حروفچینی، چه از نظر هنری و چه از نظر فنی وجود ندارد. اما نوشتن نرم افزار قلم های AAT کار هرکسی نیست و برنامه نویسانی بسیار ورزیده و هنرمند میطلبد.
نوشتن نرمافزار قلم های OpenType در مقایسه، بسیار ساده تر است و اگرچه بدلیل احکام از پیش تعیین شدهٔ Uniscribe انعطاف پذیری AAT را ندارد، ولی دقیقاً به همین دلیل، بار سنگینی از برنامه نویسی قلم را از دوش برنامه نویس برمیدارد.
بنا بر این، مشکل اپل با قلمهای یونیکد نیست. این مشکل با قلم های یونیسکرایب است که این یک تکنولوژی مایکروسافت و ادوبی است و هیچ ربطی به استاندارد بین المللی یونیکد ندارد.
اما از آنجا که تکنولوژی مایکروسافت بر نود و پنچ درصد کامپیوترهای جهان حاکم است، طبعاً اپل وادار شده است که راه حلی برای آن بیاندیشد.
برای اپل سه راه بیشتر باقی نمانده بود. یا باید همانطور که تا »پلنگ« عمل کرده بود، تکنولوژی OpenType را در سیستم عامل خود (بجز برای pdf) نادیده بگیرد و کاربران مکینتاش را کماکان در محیط ”تبعیض نژادی“ نگهدارد. دنیای کاربران پیسی با دریای بیپایان قلم های خود از یک سو، و دنیای کاربران مکینتاش، با قلم های ناچیز (ولی بسیار با کیفیت) خود از سوی دیگر.
راه حل دوم که ظاهراً هنوز در اپل مورد بحث است این بود که اپل تکنولوژی AAT خود را ببوسد و کنار بگذارد و به دنیای کاربران OT ملحق شود. این البته ساده ترین راه حل است ولی به قیمت مرگ پیشرفته ترین تکنولوژی قلم (و غرور اپل) تمام میشود.
پس اپل راه حل سوم را انتخاب کرد. این راه حل بدین قرار است که اپل تکنولوژی قلم خود را حفظ میکند، ولی رفته رفته مکانیزمی را برقرار میکند که سیستم عامل قادر باشد کدهای قلم های OpenType را خوانده و در سیستم AAT خود ترجمه کرده و به اجرا بگذارد.
این تحولی است که با به میدان آمدن ”ببر“ با آن مواجه هستیم.
از آنجا که راه حلی که اپل انتخاب کرده است بسیار بسیار پیچیده است، ما با تحولی گام به گام مواجه خواهیم بود. اولین گام - و طبیعی ترین و منطقی ترین آن - این بود که اپل ابتدا دستوراتی از OT را در محیط AAT خود ترجمه کند که اولاً از نظر فنی شدنی تر هستند، ثانیاً بیشترین کاربرد را در زبان های اروپائی دارند. پشتیبانی ببر از OT در این مرحله است. این پشتیبانی ابداً مشکلات زبانهائی چون فارسی و عربی را حل نمیکند.
تا زمانی که اپل تمام یونیسکرایب را در محیط AAT خود ترجمه نکرده است، (و برخی صاحبنظران این کار را لقمه ای بزرگ تر از دهان اپل میدانند) تنها راه استفاده از قلم های فارسی در هر دو محیط پیسی و مکینتاش این است که این قلم ها به هردو تکنولوژی OT و AAT مجهز باشند.
آشکارا اپل در برنامه ریزی گام به گام خود برای پشتیبانی OT اصلاً به نیازهای حیاتی زبانهائی چون فارسی در این دورهٔ گذار توجهی نکرده بود. نتیجه اینکه در ببر قلم های مجهز به هر دو تکنولوژی با قلم های مجهز به OpenType یکسان گرفته میشوند و تنها بخش OT آنها در محیط AAT ترجمه میشود و بخش AAT قبلاً موجود در خود قلم ها نادیده گرفته میشود.
این امر سبب شده است که دستورات پیچیده تر موجود در OT که هنوز در ببر قابل ترجمه نیستند ولی برای حروفچینی زبان فارسی اجتناب ناپذیر میباشند به اجرا گذاشته نمیشوند و از سوی دیگر دستورات AAT این قلم ها که حروفچینی فارسی را در مکینتاش امکان پذیر میسازند نادیده گرفته شده و قلم را بکلی در محیط بومی مکینتاش (AAT) غیر قابل استفاده میسازند.
من با مسئولان اپل در این زمینه در تماسم و میدانم که مشکل را تحت بررسی قرار داده اند. امیدوارم که برای آن راه حلی پیدا کنند تا سری جدید قلم های X که به هردو تکنولوژی مجهز خواهند بود، در هر دو محیط پیسی و مکینتاش قابل استفاده باشند.
آخرین ویرایش توسط
Behnam on 22 مه 2005, 18:10, ویرایش شده در 2.