من میخواستم یک چیزی بنویسم، پشیمان کردم. فکر کردم متخصصانش سالهاست دارند میگویند، مشکل به جاست. گفتن من چه فایده دارد؟ اما بعدش باز فکر کردم خب اگر در ایرماگ نگویم کجا بگویم؟
در نوشتهای که آوردهای ایلیا جان، حداکثر ۴ غلط وجود دارد. استفاده از «ی» برای اضافه، نه تنها غلط نیست، که درستتر است. اما اگر بخواهم یک قدم عقب بنشینم، استفاده از «ی» همسنگ استفاده از «هٔ» به شمار میرود و حداقل این که غلط نیست. پیش از این من و ایلیا دربارهی این اختلافمان همینجا بحث کردهایم.
اما از اینها گذشته، تصورم این است که نویسندهی مطلبی که در بالا آوردهای، احتمالاً میخواسته یک بازی فرمی بکند و عمداً غلطنگاری کرده است.
اما استفاده از کسرهی حرامزاده که معلوم نیست چه طور سر و کلهاش پیدا شد و دارد مثل سرطان پیش میرود، به تصورم حکایتیست که متخصصان زبان و جامعهشناسان، هر دو باید آن را تحلیل کنند. اوایلش من این کسرهی بی کس و کار را در نوشتههای جوانان بیست ساله و مانند آنها میدیدم. بعدش غافلگیر شدم که در یادداشتی از دوستم دیدم که همسن و سال من است و شعر هم میشناسد. حالا هم که چشممان به جمال این بیاصل و نصب، در مطبوعات روشن شده. من فکر میکنم باید منتظر ناهنجاریهای بیشتر از این در نگارش باشیم. دلیل اولش ناهمخوانی بنیادین زبان فارسی با الفبای گرتهبرداری شده از عربیست. دلیل دومش هم بیخیالی حکومت نسبت به عاقبت خط ماست. ظاهراً پول نفت به چاههای گشادتری میرود.