saeidk نوشته است:ببخشیدها ولی این گذاشتن «ی» کار بسیار احمقانهای است.
هم قشتگ نیست و هم لازم نیست، چون کسی که مینویسد «نامه من» طبق عادت بین نامه و من حرف ی را تلفظ میکند. این ی اضافه خیلی کلمات را زشت میکند ضمن این که اکثر کسانی که با تایپ آشنا نیستند بین یک کلمه و حرف ی نیمفاصله یا همان فاصله مجازی را نمیگذارند و این ی پا در هوا میماند.
Ahmad نوشته است:saeidk نوشته است:ببخشیدها ولی این گذاشتن «ی» کار بسیار احمقانهای است.
هم قشتگ نیست و هم لازم نیست، چون کسی که مینویسد «نامه من» طبق عادت بین نامه و من حرف ی را تلفظ میکند. این ی اضافه خیلی کلمات را زشت میکند ضمن این که اکثر کسانی که با تایپ آشنا نیستند بین یک کلمه و حرف ی نیمفاصله یا همان فاصله مجازی را نمیگذارند و این ی پا در هوا میماند.
با سلام،
من نیز با نظر صادق کاملا موافق هستم و نوشتن «خانهی من» را به جای «خانهٔ من» و «نامهی او» (مثال از صفحهٔ فرهنگستان زبان) را نمیپسندم و این شکل نوشتاری را نازیبا میدانم. این بدعت نامیمون را که در سالهای اخیر توسط بعضی از نویسندگان و روزنامهنگاران مد شده است فکر کنم بیشتر توسط مسعود بهنود و فرج سرکوهی در روزنامهٔ «آدینه» که در دوران رفسنجانی منتشر میشد خیلی باب شده بود. فکر کنم هیچ خطاط خوشنویسی حاضر نباشد اینگونه بنویسد نیز فرهنگستان زبان اینگونه نگارش را توصیه نمیکند. رسم الخط زبان فارسی باید با اجماع باشد نه اینکه هر کسی آمد شیوه ای مطابق میل خود ابداع کند.
احمد
Reza.Yeganeh نوشته است:از نظر اصولی، همین عبارت تو ناقض نظرت است. باید مینوشتی یی کوچک. (برای کلاس اول) و نیز باید مینوشتی چسبانِ آخر. من نمیخواهم روی aesthetics جدل کنم پس فرض را بر این بگیریم که اصلاً بحث بر سر یٔ کوچک نیست. بحث بر سر این است که نه این ی «ی» معمولی است و نه آن کسره کسرهٔ معمولی. این هر دو اضافه هستند و نقش کاملاً متفاوتی با کُدهایی که برای آنها بکار میبریم ایفا مینمایند.بعد هم این ی کوچک که فقط روی ه چسبان آخر کاربرد دارد. مثل ـِ و ـَ که نیست.
کاربران حاضر در این انجمن: بدون کاربران آنلاین و 6 مهمان