ببین چقدر این امیر حواسش جمعه! یادشه که من به آلمینیوم حساسیت شدید دارم!
من اولین چیزی که به ذهنم آمد همین بود که ببینم که تکلیف حساسیتم باهش چی میشه. خوشبختانه بعد از چند روز هنوز هیچگونه اثری از حساسیت در دستم مشاهده نکردهام.
مدل کلاسیک بایستی باشه. یعنی دست چپی در این عکس:
پشتش نوشته قابش آلمینیومه و شیشهاش ION-X Glass هست. پشت دستگاه، در حقیقت شیشهٔ برجستهایست که چهار تا سنسور پشتشه. حدس میزنم که اپل کاری کرده که این آلمینیوم نیکل نداشته باشه و گر نه من دو ساعت هم دستم نمیتونستم بیندازم.
بندش از یک نوع پلاستیک باکیفیت و نرمی ساخته شده. در جعبهاش یک بند کوتاهتر هم بود. اما مچ من اینقدر پهن هست که آخرین سوراخ بند بزرگتر بدستم اندازه است.
در مورد ضخامتش، طوریست که روی دست ضخیم بنظر نمیاد. کلا در مورد خوانایی یا مفید بودن نمایش صفحهاش با توجه به اندازهٔ کوچک آن، خیلی جالبه. یعنی بسیار خواناست و کاربردی. اما انتظار نمیشه داشت که کار آیفون را انجام بده. همه چیز مختصر است.
در بارهٔ اینکه بخریدش یا نه، حرفم همان است که قبلا بود. آدم اگر پول داشته باشه چرا که نه. اما اگر پول برایتان مسئله است، اول خرج چیزهای مهمترش کنید و عجله نکنید. این مسلما در چند سال آینده خیلی پیشرفت خواهد کرد و متحول خواهد شد.
در مورد خاص من، این هدیه برای من بسیار ارزش معنوی زیادی دارد که خیلی از فانکشنالیتی دستگاه برای من مهمتر است.
و پوریا جان، همانطور که امیر گفت، این نوشتههای فارسی همه در آیفون تایپ شده بودند.