با عرض شرمندگی که دیر جواب میدم، یکی دو روزی به کامپیوتر دسترسی نداشتم.
ببینید وقتی بحث آدرس دهی پیش میاد یه Virtual Adress Space داریم(که درمورد Core2Duo و AMD64ها ۶۴بیت هست) یه Physical Address Space(که در AMD64ها و مدلهای جدید اینتل از جمله Core2Duo دو به توان چهل یا ۴۰ بیت هست).
برای اینکه بهتر متوجه بشید محدودیت ۴گیگابایت= دو به توان ۳۲ = ۳۲بیت
اگر حساب کنید میبینید همون ۴۰بیت هم حالا حالاها کافیه.
منظور من از قابلیت ۶۴بیتی اینه که این پردازندهها میتونن برنامههای ۶۴بیتی مخصوص خودشونو اجرا کنن و Virtual Address Space-شون ۶۴بیت هست و در کل معماری ۶۴بیتی دارن اما بسته به چیپست/Mainboard/LogicBoard میتونن به آدرس دهی کمتر محدود بشن.
برای اطلاعات بیشتر دربارهی قابلیتهای ۶۴بیتی پردازندههای اینتل(البته از نوع x86-64/EM64T و نه Itanium) این دو لینک رو ببینید:
http://www.intel.com/technology/intel64/index.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/AMD64#EM64T
توضیحات بیشتر رو باید از یک فرد با سواد سختافزاری مناسب بپرسید که قطعا اون فرد من نیستم
---
سامان جان این پردازندهها(x86-64/Core2Duo) ویژگیشون اینه که در عین ۶۴بیت بودن با برنامهها و ساختار ۳۲بیتی x86 هم سازگار بشن، پس میتونن در هر دو حالت ۶۴بیت و ۳۲بیت بدون نیاز به شبیهسازی رایج در Itanium عمل کنن. پس اگر یک برنامهی ۶۴بیتی سازگار با x86-64 و Mac OS X داشته باشید میتونید بر روی مدلهای جدید MacBook Pro و iMac که از Core2Duo استفاده میکنن و همچنین Mac Pro که از Xeonهای دارای x86-64 استفاده میکنه اجرا کنید. اما یک برنامهی ppc64 که مخصوص G5 هست رو نمیتونید روی x86-64ها اجرا کنید و برعکس.
---
راستی اگر اشتباه نکنم G5 هم برای Physical Address Space محدودیت ۴۲بیت داره
موفق باشید