برای اون‌هایی که اخبار رو دنبال نکردن یه توضیح کوچیک بدم. اپل قصد داره طی فرآیندی دوساله پردازنده‌های اینتل رو کنار بذاره و اونها رو با چیپ‌های ساخت خودش که اپل سیلیکون نام‌گذاری شدن جایگزین کنه. اولین سری این چیپ چند روز پیش بر روی سه مدل Mini و مکبوک Air و Pro سیزده اینچ معرفی شد. همونطور که قبلا اعلام شده بود، مک‌های جدید از طراحی SoC یا System on a Chip استفاده میکنن، به این معنی که کل سیستم بر روی یک چیپ واحد سرهمبندی و تنظیم میشه. به این ترتیب مک‌ها به صورت پکیج ارائه میشن و دیگه ماجولار نخواهند بود. مثل یک گوشی یا تبلت، نمیشه هارد، رم، گرافیک یا هرچیز دیگه‌ایشون رو تعویض کرد یا ارتقا داد. اما این باعث میشه که تا حد بالایی با هم جور بشن و عملکرد بسیار بالایی رو ارائه بدن.
اجزای اصلی چیپ M1، گرافیک ۸ هسته‌ای، پردازنده نورونی ۱۶ هسته‌ای، و یک cpu چهار هسته‌ای کم مصرف و یک cpu چهار هسته‌ای پرقدرت هستند، که از هسته‌های پرقدرت زمانی که نیازن روشن و استفاده میشن؛ که در کنار فاکتورهای زیاد دیگه‌ای مصرف این مک‌ها رو به طور قابل توجه‌ای کم میکنن. اپل میگه Air تا ۱۸ و Pro تا ۲۰ ساعت کار میکنن! که فکر کنم بیشترین عمر باتری لپتاپ‌ها در تاریخ باشه!
از نظر قدرت هم، بنچمارک‌هایی که تا به حال از چیپ M1 منتشر شده، به راحتی بهترین cpu اینتلی مکبوک‌ها و خیلی از آیمک‌ها رو پشت سر میذاره!
چیزی که خیلی توجه منو جلب کرد بنچمارک‌های فوق‌العاده‌ای بود که اپل سیلیکون در مدل اول ارائه داد. حالا باید دید این اعداد در استفاده روزمره و نرم‌افزارهای مختلف چطور خودشونو نشون میدن. قبلا شنیده بودم که اپل سیلیکون برنامه‌های x86 یا همون برنامه‌های مک‌های قبلی رو حتی بهتر از خودشون اجرا میکنه، اگر اینطور باشه دیگه عملکردش در برنامه‌هایی که برای خودش نوشته شده چیه!
مکبوک من خیلی قدیمی شده و هنوز به ویندوز تن ندادم. اما مک‌های ۲۰۱۵ به بعد هم به خاطر کیبرد ریسکی و تاچبار اضافیشون به دلم ننشستن. سری جدید از مک‌ها هم با همه پیشرفت‌های سخت افزاری هنوز جای کار دارن و به نظرم باید باز یکسالی صبر کنم. احساس میکنم M2 بسیاری از اشکال‌های احتمالی رو برطرف کنه، و ظاهر مکبوک‌ها هم در آینده نزدیک تغییری کنه یا حداقل صفحه بزرگتر و حاشیه کمتری پیدا کنه یا خدا رو چه دیدی صفحه‌ش لمسی بشه!
