درگذشت استیون هاکینگ

[Nyaiesh]

خسته نباشید
بحث ما طولانی شد ولی قفل نشد الحمدللّه کما هو اهله
همه چیز مقدمه میخواهد و بنظر من چگونه اندیشیدن بهتر از اندیشیدن است اگر کسی گفتگوی ما را از آغاز بخواند درمیابد که حقیر از آغاز کوشیدم کار را بجایی رسانم که همگی موضوع یکسانی بیابیم و آزادانه برسَرش صحبت کنیم اینها خطابه نبود و این کارها از خطیب سرنمیزند شما از پارامتر گفتید و جواب دادیم از معارف گفتید و جواب گرفتید ولی مخالف، دلایل دیگران را موعظه و مقاله و هجو (تِرول) میشمارد مثل بحث زانو که بنده بشما جواب دادم ولی شما قانع نشدید و امیر اِس گفت این جواب درستی است یا آقای قزوینی یکی از جمله‌ها را پسندید و آفرین گفت و دیگری گفت اینها جواب دادن ندارد حال باید ممنون باشید که ما سرانجام این مقال را بجایی کشیدیم که مقصود شما آشکار و کارتان آسان شود و به فیزیک کوانتوم رسیم چون بیخدایان چندگونه‌اند
گروهی معارف شیعیان را نخوانده‌‌اند و زود دین را مایه جنگ و دشمنی معرفی میکنند و میروند
گروهی میپندارند چون بخدا نیازی نمی بینیم و جهان صنعتی تمامی حوائج ما را برطرف میکند صحبت از خداوند حتی اگر باشد بیفایده است
دیگرانی که کم هم نیستند میگویند خدا ترسانک بشر بوده است و امروز که دلیل حوادث معلوم شده است و قوانین. کارگزار جوامعند صحبت از او نادرست است که این را هم پاسخ گفتیم که در نگاه شیعیان خداوند نباید از ترس پرستیده شود و نباید به امید پاداش عبادت شود گرچه ترسیدنی و بخشنده است
وقتی دوستان پای وحدت وجود را وسط کشیدند و نامش را هم نمیدانستند گفتم الان زود است و دیر نخواهد شد خلاصه هرکه این اوراق را بخواند و منصف باشد حتی اگر به پروردگار بی اِقبال باشد تصدیق میکند حریفی بد نبودیم
اما درباره کوانتوم بازهم عرض میکنم اگر من هم میخواستم مثل شما پاسخ گویم باید مینوشتم برو بخوان مرا رها کن پس دلیل باشماست و اگر شرحش ندهید نیاید منتظر تصدیق دیگران باشید و آنجا هم که گفتم قانع نخواهم شد میخواستم از یاد نبرید که وجود اگر از هیچ پدید آمده باشد که نیامده است واضع قوانینش کیست و قوانین فیزیک و ماده از کجا آمده‌اند و خالق آن که بوده است که بکلامم دقت نکردید و خیال کردید میگویم تو هرچه زوربزنی و حتی ثابتش کنی ما قانع نمیشویم راستی این کوچک اگر لازم بداند تا قله کوانتوم هم میرود تا ببیند این علم تابحال به چه رسیده است ولی پیش از بازکردن کتابهاش و رفتن بمدارسش از اینجا آغاز میکنم که آیا تمامی دانشمندانی که در ایران و جهان به این دانش پرداخته‌اند از خداوند دست کشیده‌اند یا نه اتفاقا همین روزها مطلبی میخواندم از دوستی که گفته بود از وقتی با کوانتوم آشنا شدم بخداوند نزدیکترم یکی از دلایلش این بود که تقسیم جهان به اتم و فوتونهای نور بخوبی معنای آیه الله نور السماوات و الارض را برایم بازکرد یا وحدت و انسجام این عالم را توضیحی بهتر دارد
الَّذِي خَلَقَ سَبعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلقِ الرَّحمانِ مِن تَفاوُتٍ فَارجِعِ البَصَرَ هَل تَرَى مِنْ فُطُورٍ
همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد در آفرينش آن بخشايشگر هيچ گونه اختلاف و تفاوتى نمى ‏بينى پس بازبنگر آيا خللی مى‌بينى
پس باید بیشتر بجوییم و تفسیر خود از کوانتوم را بگردن کوانتوم و علم نیندازیم
همین جا از استاد علی محمدی یادمیکنم که شیعه و استاد کوانتوم بود و درسش سبب ترک دینش نگشته بود
شاید جالبترین بخش گفتگوی شما اینجاست

[نمایش]

دلیل دیگر آنکه مغز ناقص ما علت و معلولی را پیدا کرده، که یک جاهایی جواب میدهد. اگر کلیتی بزرگتر باشد که علت و معلولی بخشی از آن باشد، نشانه‌هایش هم واضح، چه دلیلی دارد که مقاومت نشان دهیم؟

این همان انصاف و همان منطقی است که از آن دم میزنم همان که پیش از پرداختن بهرکاری باید آن را کسب کرد وگرنه کوانتوم هم گمراهترمان خواهد کرد شما در جمله پیشین بلکه در سراسر این مباحثه از قانون علت و معلول استفاده میکنید تا علت و معلول را نقض کنید علت و معلولی که دلیل تمامی یافته‌های آدمی و بقای او و پیشرفت علم از آغاز تا امروز است علت و معلولی که خود مقدمه علم است و اگر کسی ببرهانتان چپ نگاه کند او را جاهل و عامی میخوانید پس چه خطایی از این آشکارتر. یکبار دیگر جمله خود را بخوانید

[نمایش]

چرا باید علت و معلول را کنار بگذاریم و آفرینش پدیده‌ها از هیچ را بپذیریم
چون مغز ناقص ما علت و معلولی را پیدا کرده است که جاهایی جواب میدهد اگر کلیتی بزرگتر باشد که علت و معلولی بخشی از آن باشد نشانه‌هایش هم واضح. چه دلیلی دارد که مقاومت نشان دهیم

[Amir_S]

[نمایش]

لپ کلام من همین است، اگر چیزی قابل اندازه‌گیری نباشد یا راهی برای اندازه‌گیری آن قابل تصور نباشد، پس از کجا معلوم که وجود دارد؟! من نمیتوانم حتی احتمال وجود داشتنش را بدهم. چون در عمل برای من با ناموجودات فرقی ندارد.
مثلا من میگویم جز جهان ما سه جهان دیگر هم وجود دارد و خدا در حال حاضر در جهان دوم زندگی میکند. راهی هم برای تائید این ادعا نیست چون هر سه جهان از جهان ما خارج اند، منطق متفاوتی را هم دنبال میکنند، پس ما حتی از نظر ذهنی هم نمیتوانیم درباره‌شان نظر بدهیم!

راه تشخیص هر چیزی فقط اندازه‌گیری پارامتر‌های آن نیست، خیلی چیز‌ها را اول از نشانه‌هایشان به وجودشان پی‌برده‌ایم و بعد از آن نشانه‌ها پی برده‌ایم که چه پارامتر‌هایی دارند و بعد از تعریف آن پارامتر‌ها، توانسته‌ای آن چیز جدید را توصیف کنیم. و البته بعضی چیز‌ها را هم فقط در همین حد که هستند می‌شناسیم (مثلا ضد ماده یا ماده تاریک).
این مثالی هم که زدید، حداقل دو ایراد دارد، اول آنکه به خدا مکان نسبت داده‌اید، در حالی که خدایی که من از آن حرف می‌زنم، خالق زمان و مکان است و در این دو ظرف جا نمی‌گیرد و به همین دلیل اثر (و نشانه‌اش) هم در این جهان وجود دارد. و البته ایراد مهمتر اینجاست که شما می‌گویی آن سه جهان دیگر را حتی از نظر ذهنی هم نمی‌توان تصور کرد و من الان دارم این کار را می‌کنم. هر کدام از این چهار جهان را یک سیستم کوانتومی ایزوله در نظر می‌گیرم، بنابراین هرچند من به آن سه تای دیگر دسترسی ندارم و نمی‌توانم اطلاعاتی از اینکه واقعا چه هستند بدست بیاورم، ولی نمی‌توانم عدم وجودشان را هم اثبات کنم. با اینحال می‌دانم که آنها هم از اجزایی تشکیل شده‌اند و این اجزا با مقادیری توصیف می‌شوند و این مقادیر با قوانینی در حال تغییر هستند. حالا مثلا ممکن است در یک از آن جهان‌ها آب قرمز باشد، یا الکترون در هسته باشد و پروتون به دور آن بچرخد. اینها همه احتمالاتی هست که من می‌توانم در نظر بگیرم و اینکه می‌توانم این کار را بکنم، شاهدی است بر این حرف که توانسته‌ام وجود جهان‌های دیگر را تصور (و نه توصیف یا اثبات) کنم.
و اینکه نمی‌توانم اطلاعاتی از آن جهان‌ها به دست بیاورم، به لحاظ علمی نمی‌تواند دلیلی بر اثبات عدم وجودشان باشد، بلکه چون ایزوله هستند، هیچ راهی برای اندازه‌گیری یا پیدا کردن نشانه‌ای از آنها ندارم و این موضوع در حد یک احتمال ذهنی صرف (که غیر قابل اثبات و غیر قابل انکار است) باقی می‌ماند.

[نمایش]

از همین کمی اغماض میترسم که جلوتر به خیلی اغماض تبدل شود.

من هم امیدوارم اغماضی بیشتر از این حتی که الان می‌خواهم توضیح بدهم،‌ نیاز نباشد:
در اولین تعریفی که ارائه دادم، گفتم خدای مورد نظر من موجودی است که شباهتی به هیچ موجود دیگر ندارد و به همین دلیل اگر خدایی باشد، باید حتما غیر پارامتریک باشد. و عضو مجموعه‌ای بودن با بی‌شباهت بودن و غیر پارامتریک بودن در تضاد است. با اینحال چون به قول شما سیم‌کشی مغز به این موضوع عادت ندارد، برای اینکه درک موضوع ساده تر شود، این اغماض را در نظر می‌گیریم وگرنه هیچ شباهتی وجود ندارد.

[نمایش]

"احتمالا وجود دارند" را به عنوان وجه مشترک میپذیرم. اما ماهیت این احتمال چیست؟ نکند احتمال هم از هیچ درمیاید؟

تعریف من از اینکه چیزی احتمال وجود دارد این است که نتوان اثباتی برای عدم وجود آن آورد.

[نمایش]

کسی که کلک را میداند، میداند که غیب نشده، از دود شدن و به هوا رفتن همه تعجب میکنند.
مغز من هم با اینکه یک چیزی بدون کلک غیب بشود سازگاری ندارد، و چنین احتمالی نمیدهد. که فکر کنم توضیحات بعدی شما هم به همین اشاره میکند. ولی باز آخرش میگویی احتمالش هست. برای من واقعا نیست!

من جملات شما را اینطور تغییر می‌دهم: ما عادت نداریم که چیزی در ابعاد بزرگ ناگهان غیب شود، ولی این به این معنی نیست که احتمال آن وجود ندارد؛ بلکه ما می‌دانیم که طبق قوانین جاری در جهان این اتفاق در ابعاد بزرگ معمولا رخ نمی‌دهد. همانطور که می‌دانیم در مقیاس‌های کوچک هر لحظه این اتفاق در حال رخ دادن است. و یک شاهد دیگر برای اینکه این احتمال وجود دارد، این است که می‌تواند جهان دیگری را تصور کرد که قوانین دیگری دارد و آن قوانین باعث می‌شوند که این اتفاق برای اهالی آن جهان عادی باشد. یا حتی در همین جهان خودمان، اگر چند سال دیگر دانشمندان توانستند به تله‌پورت در ابعاد بزرگ دست پیدا کنند، آنوقت این اتفاق که یک ساندویچ سفارش بدهیم و یک لحظه در آشپزخانه رستوران باشد و لحظه بعد بر سر میز غذاخوری خانه ما ظاهر شود، برای نسل‌های بعدی ما هم عادی خواهد بود.

[نمایش]

شما برای من مثالی بزن از موجودی که جفتمان بر سر موجودیتش توافق داریم، اما وجه تمایز آن با ناموجودات غیر از خاصیت قابل اندازه‌گیری بودن است (که به نظر من وجه تمایز موجودات و ناموجودات است).

متاسفانه قادر به ارائه این مثال نیستم. چون دارید یا از من می‌خواهید موجودی معرفی کنم که خاصیت «قابل اندازه‌گیری بودن» (یا به عبارتی اندازه پذیر بودن) را نداشته باشد و در عین حال پارامتریک باشد، که این جمع نقیضین است و یا می‌گویید یک موجود غیر پارامتریک مثال بزنم، و خودتان بهتر می‌دانید که موجود غیر پارامتریک (در صورت وجود) یکتا است و اگر موجود غیر پارامتریکی بود که شما وجودش را قبول داشتید، دیگر این بحث‌ها معنا نداشت.

[نمایش]

استدلالت بر مبنای پیوستگی را قبول ندارم، اگر لازم شد به جزئیاتش میپردازیم. اما از آنجا که با نتیجه‌اش که کوانتیده بودن جهان باشد موافقم. فکر کنم فعلا لازم نیست.

از آنجا که کوانتیده بودن، مدلی است که «فعلا» همه پرسش‌های ما را پاسخ داده و بعدا ممکن است به این نتیجه برسیم که مدل کاملی نبوده یا به قدر کافی دقیق نبوده، ترجیح می‌دهم به استناد آن جلو نرویم. چون آنوقت وقتی به آخر استدلال رسیدیم، می‌شود گفت که یا خدا هست و یا کوانتوم مدل ناقصی بوده که باید اصلاح شود. در نتیجه آنچه اثبات می‌شود ارزش نخواهد داشت.
بنابراین خواهش می‌کنم که در کنار ادامه بحث، هرکس در این مورد نظری دارد، مطرح کند تا یا استدلال مطرح شده اصلاح شود و یا من بفهمم که اشتباه کرده‌ام.

[نمایش]

البته من این موضوع را دستاورد نخواندم.
کوانتیده بودن مدلی‌ست که فعلا علم به آن قائل است چون شواهد محکمی برایش هست. من آن را قبول نکردم چون یک نفر برایم تعریفش کرد و به نظرم قشنگ آمد. قبولش میکنم چون با استفاده از مفاهیم دیگر اثبات میشود. آن مفاهیم دیگر را میتوان هزار جور دیگر هم تفسیر کرد. اما آن تفسیرها اثبات نشدند، و کوانتیده بودن، شد.
شما هم اگر بر مبنای کوانتیده بودن ادعایی میکنی منطقی بودنش به کنار اما باید در دنیای واقعی هم اثبات شود.
به هر حال با کوانتیده بودن عالم به عنوان آخرین نظریه اثبات شده در این ضمینه موافقم. همانطور که علی اشاره کرد نظریات متفاوتی هم سالیان است که در حال پیگیری هستند، اما هنوز جزو مدل استاندارد ذرات نیستند.

به هر حال یک قوانینی آن بیرون در جریان هستند و اینکه بشر توانسته این قوانین را به این خوبی مدل کند، به نظر من که دستاورد بزرگی است، هرچند که بی نقص بودنش هنوز اثبات نشده و شاید هم هیچوقت نشود. و حتی اگر نقصی هم در آن پیدا شود، بی ارزش نمی‌شود، همانطور که مکانیک کلاسیک هنوز در حوزه خودش ارزشمند است.
•••
اما ادامه ماجرا:
هر مجموعه از موجودات پارامتریک را (خواه یک الکترون تنها باشد، خواه تمام جهان(‌ها)) می‌توان در هر لحظه با مجموعه‌ای از اعداد توصیف کرد. دقت کنید که منظورم این نیست ما همه این اعداد را می‌دانیم. بلکه صرفا می‌گویم چون هر چیزی که پارامتریک باشد،‌با پارامتر‌هایش به صورت کامل قابل توصیف و تفکیک از چیز‌های دیگر است، پس هر مجموعه از موجودات پارامتریک را می‌شود در هر لحظه با تعدادی عدد و در طول زمان با یک تابع توصیف کرد. هر چند که ممکن است تعداد این اعداد خیلی زیاد و ان تابع خیلی پیچیده باشد.
و با فرض اینکه گسسته بودن جهان را قبول کرده‌ایم، این تابع هم گسسته می‌شود. یعنی می‌توان تعدادی (احتمالا بسیار زیاد) از تمام «حالت» ممکن برای همه اجزای آن مجموعه در نظر گرفت و به جای آن تابع هم یک توالی از این حالت‌ها را آورد که یکی پس از دیگری رخ می‌دهند. و البته ممکن است بعضی از این حالت‌های ممکن هم هرگز رخ ندهند. (البته این مجموعه‌ها الزاما ایزوله نیستند و ممکن است با خارج از خود در تعامل باشند یا نباشند
مثلا اگر یک الکترون را در نظر بگیریم، بار، اسپین، مکان (به صورت احتمال)، انرژی و… دارد. درهر لحظه می‌توان آن را با این اعداد توصیف کرد که می‌شود یکی از این «حالت»‌ها، در لحظه بعد ممکن است هر کدام از اینها تغییر کرده باشد یا نکرده باشد، که می‌شود حالت بعدی (مثلا بار آن ثابت می‌ماند، اسپینش قبلا بالا بوده و حالا پایین می‌شود. مکانش عوض نمی‌شود ولی قبلا انرژی بیشتر داشته و در حالت جدید انرژی خود را به صورت یک فوتون آزاد کرده است). البته ممکن است هیچکدام هم تغییر نکنند، اما از آنجا که زمان هم یکی از پارامتر‌هایی است که در این توصیف حتما نقش دارد، پس باز هم حالت جدید با حالت قبلی متفاوت است (مگر اینکه زمان هم متوقف شده باشد).
•••
منتظر می‌مانم که تا اینجا را به توافق برسیم و بعد ادامه می‌دهم.
پ.ن: این دومین باری است که اینها را می‌نویسم، بار اول تقریبا اواخرش بودم که کامپیوترم با آنکه هم به برق وصل بود و هم باتری دارد، ناگهان خاموش شد. امیدوارم دیگر این اتفاق نیفتد،‌ چون اصلا آمادگی این را که ۱۰ میلیون تومان پول بی‌زبان را برای یک کامپیوتر جدید بدهم ندارم…

[Amir_S]

[نمایش]

این تعریف شما از توحید است که در عین حال با تعریف شما از آن موجود غیرپارامتریک، متناقض است. نمی‌دانم این تناقض را برای خود چگونه حل می‌کنید.

واقعا متوجه نمی‌شوم که کجای حرفم تناقض دارد؟ اینکه می‌گویم خدای غیر پارامتریک نمی‌تواند اجزای پارامتریک داشته باشد؟ یا اینکه می‌گویم خدا پارامتری ندارد که بخواهد محدود یا نامحدود باشد.

[نمایش]

توحید یعنی یکی هست و آن هم اوست.

این هم تعریف شما از توحید است و شاید برای خدایی که مد نظر شما است صحیح باشد، ولی برای خدای مورد نظر من اینطور نیست.

[نمایش]

قائل بودن به وجود چیزی غیرِ خدا، یعنی محدود کردن ذاتی که طبق تعریف، نامحدود است.

اتفاقا این حرف شما، مصداق محدود کردن خدا است. خدایی که من از آن حرف می‌زنم، اصلا اندازه ندارد که بخواهد محدود یا نامحدود باشد. اما خدای شما ظاهرا فضا اشغال می‌کند و اگر چیز دیگری در آن فضا قرار گرفته باشد، جای خدا را اشغال می‌کند و خدایتان مجبور می‌شود برود یک جای دیگر!!!

[نمایش]

ضمنا من به جهان هستی نسبت خدایی ندادم، شما دارید این نسبت را می‌دهید. قطعه‌ای از یک پازل، خودِ پازل نیست. و پازل، چیزی فراتر از مجموع قطعاتش است.

اتفاقا اینکه جهان را بخشی از خدا می‌دانید همه‌اش ایراد است. در پست قبلی نوشتم که کامپیوترم خراب شده است. شما می‌گویید کامپیوتر من بخشی از خدا است. جمع این دو مورد می‌شود اینکه خدا در حال خراب شدن است.

[نمایش]

خدای شما، علی‌رغم همه تعریف‌های انتزاعی که از او ارائه می‌دهید، در ذهن شما یک خدای انسان‌وار (یک پادشاه اعظم) است که وقتی چیزی را خلق می‌کند، آن چیز خارج از وجود اوست (نه در پیوستگی با او و صرفا یک تجلی از او)، و این موجود انتزاعی که در حد یک مفهوم ریاضیِ محض قابل فهم است، برای نحوه زندگی ما هم دستور صادر می‌کند!

باز هم ایراد را در شما می‌بینم که برای خدا داخل و خارج متصور شده‌اید. و می‌گویید هر چه خلق می‌کند می‌رود داخل خودش و بیرونش هیچ چیزی نیست.
در پیام قبلی مثالی زدم از یک الکترون که انرژی اش را به صورت یک فوتون ساتع کرد… این فوتون احتمالا پیش می‌رود و بعدا دوباره به صورت انرژی جذب یک ماده دیگر می‌شود. شما می‌گویید این اتفاقات داخل خدا می‌افتد، یعنی خدا دائم در حال تغییر است و زیاد و کم می‌شود؟ اگر ناگهان انقدر کم شد که دیگر چیزی از آن باقی نماند چه!؟
اینها با غیرپارامتریک بودن خدا و محدود ندانستن او مغایرت دارد یا حرف‌های من!؟

[نمایش]

شما به گفته خودتان در جست‌وجو پی حقیقت، به ۱۵ انسان رسیده‌اید. یعنی به جای واحد، به کثیر رسیده‌اید و به جای نامحدود، به محدود. در پی حقیقت نامحدود که بروید، اینها هم در دل او جا می‌گیرند.

من هرگز نگفتم که در جستجوی خدا به ۱۵ انسان رسیدم و آنها را (نعوذ بالله) خدا یا شریک خدا قرار دادم. فرایندی که من طی کردم این بود که:
اول برایم انکار ناپذیری خدا ثابت شد، بعد متوجه شدم که آن خدایی که برایم ثابت شده، هیچ راه شناخت و درک مستقیمی ندارد و اگر قرار باشد پیامی (در مورد خودش یا دستوراتش) صادر کرده باشد، باید خودش راهی برای دریافت آن پیام خلق کرده باشد. وگرنه ما هیچ راه مستقل و مستقیمی برای اینکار نداریم.
این راه می‌تواند یک تابلویی باشد که یک جایی نصب شده و پیام روی آن نوشته شده است یا اینکه پیام مستقیما به ذهن هر موجودی که مخاطبش است الهام شود و یا یک واسطه‌ای باشد که پیام برای او ارسال شده باشد و به او گفته شده باشد که باید این پیام را به دیگران برساند.
و در جستجوی شناسایی این کانال ارتباطی، به آن یک کتاب و آن ۱۴ نفر رسیدم که البته الان به خود آن افراد دسترسی ندارم، ولی با مطالعه صحبت‌هایشان و استدلال‌هایی که برای اثبات حرفشان کرده بودند ( والبته خیلی مفصل‌تر از آن است که بشود اینجا آورد)‌به این نتیجه رسیدم که راست می‌گویند. هرکس دیگری هم که خواست، می‌تواند برود آن حرف‌ها و حرف‌های دیگران را بخواند. اگر تناقضی دید، می‌فهمد که کذاب بوده‌اند و اگر نه، چنانچه استدلالشان را منطقی دید، حرفشان را می‌پذیرد.
شاید هم وقعا هیچ پیامی نیامده، یا روی تابلو اعلانات ساختمان کناری نصب شده است!

[Ilia]

جالب است: اگر معلوم شد غلط گفتم، باز هم درست میگویم. فرق علم و ایمان دقیقا در همین است. آدم مؤمن هیچوقت اشتباه نمیکند.

- نظریه و تئوری علمی همیشه قابل رد و تصحیح هستند. زیبایی علم به همین است.

- هاوکینز هیچوقت از لحاظ علمی کوچکترین تلاشی برای رد خدا نداشت. او میگفت جواب ساده‌تر نبود خداست. نظریه‌های فیزیکی و کیهان‌شناسیش هم برای شناخت جهان بود نه نفی خالق. اصراری هم بر متقاعد کردن هیچکس نداشت. میگفت دلیل خیلی چیزها را نمیدانستیم که الان کشف شده. خیلی چیزهای دیگر را هم که الان مجهولند در آینده کشف خواهند شد و ندانستن آنها دلیل بر چیزی نیست.

این شرح نگرش علمی هاکینز در برابر این سؤال است (از همان لینکی که قبلا دادم)؛

Just because Hawking was a strong nonbeliever does not mean he was a particularly didactic one. He respected the church’s centuries-old effort to marry faith and science. He simply saw no need for the former — at least for himself.

[Stephen Hawking’s secret to surviving his terrible condition? A sense of humor.]

“I believe the simplest explanation is there is no God,” Hawking once said, as Lori Johnston recounted for The Washington Post. “No one created the universe, and no one directs our fate. This leads me to a profound realization that there probably is no heaven and no afterlife, either.”

The Rev. Robert Spitzer once tried to square the Jesuit notion of God with Hawking’s hardcore logic and empiricism. “God is the reason why existence itself exists,” the priest said on CNN, according to the Catholic Herald. “God is the reason why space and time and the laws of nature can be present for the forces to operate that Stephen Hawking is talking about.”

But Hawking really wasn’t interested in debating the issue. Like most physicists, he thought space, time and the universe as we know it originated with the Big Bang, billions of years ago. What happened before that explosion? It didn’t matter to Hawking, because it was outside the universe we live in, and therefore irrelevant to it.

پاراگراف آخر شرح نگرش اوست و جواب شما: از نظر او زمان، فضا و آفرینش با بیگ‌بنگ شروع شد. آنچه قبل از آن بود برای او مهم نیست، چون آن خارج از محدودهٔ جهانی است که الان همهٔ ما در آن هستیم، پس از صورت مسئله خارج است.

زیبایی این نگرش هم همین است. تا جایی که میشود آزمون کرد و شناخت را میشود در موردش نظر داد. اینطور نگاه کردن همه چیز را شفاف میکند.

[AliGhz]

[نمایش]

باز هم ایراد را در شما می‌بینم که برای خدا داخل و خارج متصور شده‌اید. و می‌گویید هر چه خلق می‌کند می‌رود داخل خودش و بیرونش هیچ چیزی نیست.
در پیام قبلی مثالی زدم از یک الکترون که انرژی اش را به صورت یک فوتون ساتع کرد… این فوتون احتمالا پیش می‌رود و بعدا دوباره به صورت انرژی جذب یک ماده دیگر می‌شود. شما می‌گویید این اتفاقات داخل خدا می‌افتد، یعنی خدا دائم در حال تغییر است و زیاد و کم می‌شود؟ اگر ناگهان انقدر کم شد که دیگر چیزی از آن باقی نماند چه!؟
اینها با غیرپارامتریک بودن خدا و محدود ندانستن او مغایرت دارد یا حرف‌های من!؟

این ناشی از یک خطای ذهنی است.

علم ثابت کرده که انرژی به وجود نیامده و از بین هم نخواهد رفت، تنها از صورتی به صورت دیگر تبدیل می‌شود.

اینشتین هم ثابت کرد جرم همان انرژی است (E=mc2)؛ یعنی همه چیز در اصل انرژی است.

بنابراین آنچه ما تغییر و تحول و تبدلات می‌بینیم، در حقیقت یک چیز است که به صورت‌های مختلف متجلی می‌شود.

[Amir_S]

[نمایش]

جالب است: اگر معلوم شد غلط گفتم، باز هم درست میگویم. فرق علم و ایمان دقیقا در همین است. آدم مؤمن هیچوقت اشتباه نمیکند.

- نظریه و تئوری علمی همیشه قابل رد و تصحیح هستند. زیبایی علم به همین است.

- هاوکینز هیچوقت از لحاظ علمی کوچکترین تلاشی برای رد خدا نداشت. او میگفت جواب ساده‌تر نبود خداست. نظریه‌های فیزیکی و کیهان‌شناسیش هم برای شناخت جهان بود نه نفی خالق. اصراری هم بر متقاعد کردن هیچکس نداشت. میگفت دلیل خیلی چیزها را نمیدانستیم که الان کشف شده. خیلی چیزهای دیگر را هم که الان مجهولند در آینده کشف خواهند شد و ندانستن آنها دلیل بر چیزی نیست.

این شرح نگرش علمی هاکینز در برابر این سؤال است (از همان لینکی که قبلا دادم)؛

Just because Hawking was a strong nonbeliever does not mean he was a particularly didactic one. He respected the church’s centuries-old effort to marry faith and science. He simply saw no need for the former — at least for himself.

[Stephen Hawking’s secret to surviving his terrible condition? A sense of humor.]

“I believe the simplest explanation is there is no God,” Hawking once said, as Lori Johnston recounted for The Washington Post. “No one created the universe, and no one directs our fate. This leads me to a profound realization that there probably is no heaven and no afterlife, either.”

The Rev. Robert Spitzer once tried to square the Jesuit notion of God with Hawking’s hardcore logic and empiricism. “God is the reason why existence itself exists,” the priest said on CNN, according to the Catholic Herald. “God is the reason why space and time and the laws of nature can be present for the forces to operate that Stephen Hawking is talking about.”

But Hawking really wasn’t interested in debating the issue. Like most physicists, he thought space, time and the universe as we know it originated with the Big Bang, billions of years ago. What happened before that explosion? It didn’t matter to Hawking, because it was outside the universe we live in, and therefore irrelevant to it.

پاراگراف آخر شرح نگرش اوست و جواب شما: از نظر او زمان، فضا و آفرینش با بیگ‌بنگ شروع شد. آنچه قبل از آن بود برای او مهم نیست، چون آن خارج از محدودهٔ جهانی است که الان همهٔ ما در آن هستیم، پس از صورت مسئله خارج است.

زیبایی این نگرش هم همین است. تا جایی که میشود آزمون کرد و شناخت را میشود در موردش نظر داد. اینطور نگاه کردن همه چیز را شفاف میکند.

به نظر می‌آید که سطر اول این پیام، خطاب به شخص خاص و در پاسخ به نوشته خاصی باشد، اگر آن را مشخص کنی که مخاطب (و دیگران) در صورت تمایل بتوانند پاسخگو باشند، متشکر می‌شوم.

[Ilia]

همه میدانیم که حرف محمد رضا بود. نگران نباش الان می‌آید و پوست من را میکند.

[Amir_S]

[نمایش]

همه میدانیم که حرف محمد رضا بود. نگران نباش الان می‌آید و پوست من را میکند.

کاش جایش را هم مشخص می‌کردی،‌ شاید من هم در پوست کندن کمکش می‌کردم

[Ilia]

جالب است. تعجب کردم که ندیده‌ای. آخر آخرین نوشتهٔ ایشان در صفحهٔ ده بود. رفتم چک کردم، نوشته عوض شده.

[AliGhz]

[نمایش]

واقعا متوجه نمی‌شوم که کجای حرفم تناقض دارد؟ اینکه می‌گویم خدای غیر پارامتریک نمی‌تواند اجزای پارامتریک داشته باشد؟ یا اینکه می‌گویم خدا پارامتری ندارد که بخواهد محدود یا نامحدود باشد.

خب این موجود غیرپارامتریک، چگونه با جهان هستی تعامل می‌کند؟

اگر جهان هستی جزوی از هستیِ او نباشد، یا باید پارامتریک باشد (تا سیگنال بفرستد و سیگنال دریافت کند مثلا)؛ یا عملاً ناموجود است.

[AliGhz]

امیر ث عزیز، در خصوص اینکه در یکی از پست‌ها نوشتم او از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است، و مدل من از خدا این را بهتر از خدای شما توجیه می‌کند، شما کل این تمثیل را به‌نوعی شاعرانه تلقی کردید.

ولی «وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ» آیه ۱۶ از سوره ق در قرآن است. مدل خدای غیرپارامتریک شما چگونه می‌تواند این نص صریح قرآن را قابل فهم کند؟

[Nyaiesh]

[نمایش]

جالب است. اگر معلوم شد غلط گفتم، باز هم درست میگویم. فرق علم و ایمان دقیقا در همین است. آدم مؤمن هیچوقت اشتباه نمیکند

بنده آخرین نوشته‌ام در صفحه ده را عوض نکردم
تازه شما اگر بند بعدی را میخواندی هرگز به اشتباه نمی‌افتادی که بنده عرض کردم چون واضع قوانین و خود قوانین بی‌صاحب میشوند من قانع نمیشوم معلوم است علم را دوست دارید ولی دقت علمی را نه
همه در این گفتگو و گفتگوهای دیگر میکوشیم خود را منطقی و جوینده علم و خردمند و آزاد بنماییم زیرا این صفات نشانی برتری انسان است سوالهای ما سؤالهای اساسی است ولی پاسخی در آن نمی‌بینیم
آیا تولد گیتی از هیچ و استفاده از قانون علت و معلول نقض این قانون نیست
آیا تمامی فیزکدانان کوانتوم خدا را کهنه و ثابت ناشدنی میدانند
آیا زدودن مکان و زمان و ماده از خداوند و محدود نکردن او به این امور علمی نیست ولی نشستن و دست زیر چانه گذاشتن تا روزی که خدا مثل الماس یا طلا پیدا شود علمی است
وقتی میگوییم حتی تمامی اجزای عالم نیز پارامتر ندارند ولی موجودند این علمی نیست؟ یادتان مانده که قدرت. قدرت محض را مثال زدم که نایافتنی است و معمولا در هیجان ماده خودی نشان میدهد
آنگاه که قول بسیاری دانشمندان غربی در ارادت بخداوند را نوشتم این علمی نبود
پس علم چیست اگر بگویم خدایی نیست که هاکینگ ندیده استش آنوقت عالمم؟

[Ilia]

اینکه نمیشود که صورت مساله را خودمان طرح کنیم، خودمان هم برای خودمان کف بزنیم.

اصلا اینکه جهان چگونه بوجود آمده چه ربطی به خدا دارد؟ جواب دقیقش را هیچکس نمیداند. هاکینز هم ادعایش را نکرده بود. گفت تا بینگ بنگ را میدانیم، قبل از آن را چون امکان تجربهٔ این جهانی اش نیست، نمیدانیم. اما این دلیل نمیشود که همه مومن بشویم.

هیچ دانشمند عاقلی چنین ادعاهایی ندارد. اما اینها چه ربطی به این حرف ها دارد؟

برای سوال های اساسی هم جواب های اینجوری در طول تاریخ زیاد داده شده. نسخهٔ شما مال آن قسمت مخصوص منطقهٔ خاورمیانه است. همانقدر که شما روی اعتقاداتت اصرار داری، معتقدان هر مذهب دیگری دارند. همهٔ آنها هم فکر میکنند بقیه در جهل و نادانی کاملند.

آنقدر که من راحت میتوانم بگویم که نمیدانم، شما میتوانی بگویی؟ خوشا به حال شما.

[Nyaiesh]

آسانتر از شما خواهم گفت من کجا میدانم اصلا تعریف ماده چیست چه رسد به چگونگی ایجاد این جهان. من نظم و عظمتش را می‌بینم و تسلیمم من دعوت انبیا را می‌بینم به یک خدا من گفته‌های آن کسانی را می‌بینم که با آنکه سر درس و مکتب نرفته‌اند بمن میاموزند که هرچه وزن و اندازه داشته باشد محدود است و خدایی از او نمی‌آید من می‌بینم که اعتقادم بحق زندگیم را بهتر و پررنگتر میکند و از آن نمیکاهد
اگر دین تنها مال خاورمیانه بود این همه دانشمند مسیحی یا بی‌دین از خدا نمیگفتند شما چشمها را بگشا مطمئن باش در شهر شما نیز مساجدی برپاست و عقلهایی آن یگانه را تصدیق کرده‌اند

[Ilia]

آفرین!

شما پس آخرش ایمانت را از وحی گرفته‌ای. انبیاء آمدند این را گفتند. درستش این است. پس دیگر چرا دنبال ثابت کردن غلط و درست از راه علمی هستی؟ فقط آن چهار تا دانشمند که چیزی در راستای حرف شما بزنند درست است و بس. باقی حرفشان حتما غلط است. جدا حس نمیکنی که اینجور استفادهٔ ابزاری کردن از علم یک جای کارش ایراد دارد؟